WIETRZNE KONIE, 2010

Seria fotografii przedstawia powtarzające się formy – na tle niebieskiego tynku ściany ciemnoniebieskie cienie. W pierwszej chwili te strzępki kształtów wydają się przypadkowe, ale po chwili stają się znajome, chociaż pozostają w sferze domysłów. Panoramiczny format zdjęć sprawia wrażenia jakby to były kadry z filmu. Powieszone na jednej linii są zapętlone, seria nie ma początku ani końca. Obecne są w nich czas i ruch, tylko zatrzymane, rozłożone na poszczególne ujęcia.